Mehdi Rozbahani – Alcohol

بزارید تو حال خودم باشم بهترم
شاید تصمیم عوض شه از زندگی لف ندم
یه صدا تو مخمه میگه لفتش ندمو
دلم میگه بکنمو برم از کشورم
برم یجا با همه غریبه باشم
نیستی یادگاریات هس اگه تو چمدون جا شن
هنوزم دلخوشم به اینکه یروز میای
هرچند که دیگه شاید برات غریبه باشم

دلم میخاد دوباره بچینیم یه شب
کنارمون دوتا پیک کنار تو مست بشم
قبل تو نمیزدم لب به این الکلم
کاری کردی ساقیم رفیقمه حفظم خطشم
تقصیر توعه الان الکله غذام
تقصیر توعه که یه ساله هرشبو فضام
کاش اون شب نمیزدم زیر گوشتو
نمیگفتم برو حتی وسایلاتم جا نزار

هرکی خاست جاشه تو دلم جاش ندادم
هرکی خاست بیاد تو زندگیم راهش ندادم
عشق چی بود اصلن من که قلب ندارم
هیچ غریبه ای هیچوقت نشد آشنا برامن

تا اینکه تو اومدیو انگار سنگ بود دلت
تا دیدمت دلم گم شد لای موهای فرت
خاستم به خودم بیام دیر شده بود
شدم عاشق خنده ی یواشکیو خوشگلت

منتظرم یروز بیای
بگی بازم منو میخوای
بگی نشد کسی برا مث من
دوباره همچی میشه مث قبل
تو بیای این زندگیه کوفتی یکم قشنگتره
وقتی خابم تو نیستی بغلم خابم خشنتره
جوری که صب بیدار میشم سگم تا شب که بخابم
فرداش بیدارشم که چی وقتی حتی توام ندارم

تقصیر توعه ک اینهمه غر زدم
تقصیر توعه که اون شب لب به الکل زدم
چقد به آشنا غریبه رو زدم که تورو بیارن ببینمت رومو زمین زدن

دیگه نمیبینمت
بغل نمیگیرمت
دیگه ترسی ندارم که ازم بگیرنت
چون ندارمت