Parsa Jafari – Zolfe Parishoon

اگه بوره سیاهی
چراغ دل سو وونه
ته زلف پریشون
امه آبرو وونه
شونه شو ، روجا زنده
گل آرزو وونه
اگه وارش بزنه
تجن مست او وونه
برو باهم بخونیم
روزگار نو وونه
امه هم صدایی
شهر عطر و بو وونه
اگه باهم بمونیم
شه درد کامبی درمون
تموم وونه زمستون
کاری وونه کارستون
ونه باهم بمونیم
بدون ته نوونه
ته که مه ور بمونی
تاریکی در شو وونه
شه دست هاده مه دست
همه ورفا او وونه
ام موندگاری
دماوند کو وونه
ته نمدار چشم و
مه دل که غرق خونه
ام درد دل جه
دنیا زیر و رو وونه
اگه باهم بمونیم
شه درد کامبی درمون
تموم وونه زمستون
کاری وونه کارستون
اگه بره سیاهی
چراغ دل روشن میشه
اگه بره سیاهی
چراغ دل روشن میشه
زلف پریشون تو
آبروی ما میشه
شب میره و ستاره صبح چشمک می زنه
گل آرزو میشه
یه بار هم که بارون بزنه
تجن(رودخانه) پر از آب میشه
بیا با هم بخونیم
روزگار نو میشه
همصدایی ما
عطر و بوی شهرمون میشه
اگه با هم بمونیم
دردمونو درمون می کنیم
تموم میشه زمستون
کاری میشه کارستون
باید با هم بمونیم
بدون تو نمیشه
تو که پیش من بمونی
تاریکی رفتنی میشه
دستتو بده به دست من
همه برف ها آب میشه
موندگار میشیم
مثل کوه دماوند
چشم خیس تو
دل من که غرق خونه
از درددل ما
دنیا زیر و رو میشه
اگه با هم بمونیم
دردمونو درمون می کنیم
تموم میشه زمستون
کاری میشه کارستون